Aile şirketlerinde değerlendirmeler sadece hisse piyasa değeri üzerinden yapılmaz. Uzun vadede çekici getirileri olacak bir girişim, kurucu aile temsilcileri ikna edilirse, kaçırılmaz. Zaten girişimcilik ruhunda, gösterilen faydayı çok hızlı kavrama ve hatta kimsenin göremediği ve gösteremediği faydayı yakalayabilme yeteneği vardır. Bu çok önemli bir avantajdır.

Kurucu ailenin halen yönetimde olduğu şirketlerde, kararlar genellikle çok hızlı alınabilir. Bu büyüleyici bir güçtür. Bir çokuluslu `anonim’ şirkette bir sürü kurumsal düzeyde yöneticiye gitmesi, bir sürü ülkeyi dolaşması ve her aşamada uzun açıklamalar yapılması gerektiğinden, karar alınması aylar süren bir konu, bir aile şirketinde bir gün içinde karara bağlanabilir. Ancak bunun zararlı olduğu durumlar da vardır: Karar sürecinin çok hızlı olduğu, -günlük işlere dalındığından- sağlıklı değerlendirmelerin yapılabileceği veri analizlerinin ve bunları değerlendirebilecek yetkinliğin gelişmediği koşullarda “mutlaka karar alalım” saplantısıyla sonuçlandırılan işler gibi. Bu tip durumlarla sıklıkla karşılaşılır ve alınan yanlış bir “yapalım” ya da “yapmayalım” kararı şirkete çok pahalıya mal olabilir. Dahası, aile şirketlerinin çoğunda, kararlar her zaman çok net de değildir. “Yapalım” kararı alınmış gibi görünürken, o iş bir türlü `yapılmaz’. Ya da görünürdeki “yapmayalım” kararına karşın bir yatırım/girişim usul usul yürür bir yandan. Sonrasında (kötü giderse) `Yapmayalım dememiş miydik’ diye herkes birbirini suçlar.

Birçok ’aile’ şirketi yöneticisi, kendi işinin çok özellikli olduğunu, bu yüzden o işe has bir yönetim anlayışı, göstergeler ve denetimler geliştirdiğini, bunların zaman içinde olgunlaşarak bugünkü halini aldığını, dolayısıyla birtakım evrensel gösterge ve kontrollerin kendi geliştirdiğinin yerini alamayacağını iddia edecektir. Ancak, ne kadar özellikli olursa olsun her işin mutlaka bazı matematiksel temel endeksleri olması artık zorunlu hale gelmiştir.

Bir aile şirketinin yürümesini sağlayan faktörler arasında güven sevgiden daha önemlidir.